با هم اتاقیم به مشکل خوردیم و به امورخوابگاه مراجعه کردیم. نتیجه نهایتا به نفع من تموم شد. نکاتی رو که از رفتار های خودم و هم اتاقیم و کسی که بینمون داور بود یاد گرفتم، اینجا ثبت کردم:
۱- طرز حرف زدن، و لحن بیان کلمات در اعتراض و اعاده ی حقوق (و شاید هم موارد دیگه) اگر مهم تر از محتوای کلام نباشه قطعا بی اهمیت تر نیست. به نظرم حتی خیلی وقتها مهم تر هم هست. حتی نحوه ی سلام و احوال پرسی شما، وقتی میخوای وارد اتاق امورخوابگاه بشی اهمیت داره. چه برسه به سر و وضع.
۲- وقتی میخوای یه جایی بری اعتراض کنی، از قبل حرفهات و ترتیب گفتنشون رو چک کن. به این فکر کن که این حرفی که میخوای بزنی و فکر میکنی به ضرر طرف مقابلت هست ایا ممکن هست به ضرر خودت هم باشه یا نه. قشنگ از همه طرفی به جملاتت نگاه کن.
۳- هیچ وقت فکر نکن، توی دعوا، چیزی که فکر میکنی ممکن هست به خاطرش محکوم بشی و یه چیز وزن دار هست قطعا همین طور هست. گاهی اوقات اینطور نیست. و در اون سازمان و یا شرکت چیزاهای دیگری ملاک هست. در ذهنت پیش داوری و ذهن خوانی نکن. برعکس هم ممکن هست اتفاق بیفته. فکر میکنی یه دلیلی خیلی قانع کننده هست برای اینکه طرف بحث‌ت رو بزنی زمین. ولی بعد متوجه میشی که اصلا اینطور نیست. و اصلا این حرفت ،حرف وزن داری در حوزه ی مربوطه نبود.
۳- وقتی به تو مراجعه میکنن برای اینکه قضاوت کنی بین دو نفر که باهم اختلاف دارن، از اون طرفی که پیشت هست بخواه که با طرف دیگه ی داستان به تو مراجعه کنه و دوتایی بیان صحبت کنن. این تو رو تیز، باهوش و باتجربه نشون میده. اصولا نمیشه یه طرفه به قاضی رفت.
۴-توی دعوا، بین حرف طرف مقابلت و همین طور داور ِ بین تون، نَپَر... تند تند صحبت نکن. احترام گذاشتن به کسی که بین تو و طرفت، داور هست ، معمولا روی نظر داور نسبت به تو خیلی تاثیر میگذاره. با ارامش صحبت کن. با ارامش صحبت کردن، مسلط بودن تو رو نشون میده و این احتمال اینکه حق با تو باشه رو در ذهن کسی که بین تو و طرفت داور هست، افزایش میده. داشتن سکوت های طولانی مدت میتونه خوب باشه. اجازه بده به اعتراض هایی که طرفت داره، داور پاسخ بده. تو انرژی حروم نکن. زبون نچرخون تا زمانی که موقع دفاعت رسیده باشه و داور تو رو مورد خطاب قرار بده.
