لمس روزهای سخت (۷)

داشتم به این فکر میکردم که نیام اینجا و غر نزنم. به فکر های توی سرم که نگاه کردم دیدم اینها بیشتر شبیه به واقعیت هستن، تا غر زدن! زندگی توی ایران هر روز سخت تر و سخت تر میشه. برای یه سرتیفیکت یهو ۳-۴ هفته درگیر هستی. این کاری هست که زیر ۱۰ ثانیه انجام میشه. یه کلیک. همین. پرداخت های انلاین هزار بار بهت گیر میدن. خود اکسل روی مک بهت گیر میده. میخوای پادکست گوش کنی باید بری نسخه ی پرمیومش رو بگیری. همون appهایی که قبلا اکی بودن دیگه الان نیستن. کست باکس دیروز به من گیر داده. حالم داره از خیلی چیزا بهم میخوره. همه چیز شده واسه نسخه ی پرمیموم ها. و نسخه های رایگان از یه جایی به بعد تو سه‌کنجی گیر میندازن ادم رو! پول چیزی رو هم داشته باشی، از چاله ی پول نداشتن، میفتی تو چاه سرچ کردن واسه اینکه اصل رو پیدا کنی. چون نسخه های تقلبی زیاد شدن. واسه یه کفش، واسه یه ضدآفتاب واسه خیلی چیزا میفتی به چه کنم، چه کنم.