تئوری های یک مسافر(۳)

نیاز اصلی هر ادمی توی هر رابطه ای احترام متقابل هست.

فرقی نمیکنه اون رابطه والد فرزندی باشه یا دوستی با هم کلاسی دبیرستان و دانشگاه. و یا رابطه ی بین خواهر و برادر. رابطه ی بین دانشجو و استاد. یا رابطه ی زن و شوهری...

هر رابطه ای پایه اش این هست که توی اون رابطه احساس امنیت کنی و احترام متقابل وجود داشته باشه.

این دو تا نباشه هر چیز دیگه توی رابطه رنگ میبازه. تاثیر بقیه ی چیزها قابل انکار نیست. 

ولی دیگه رنگ و بو و عطر و طعم ندارن. 

هر موقع دیدین توی رابطه تون برای به کُرسی نشوندن حرفتون دارین قلدری بازی درمیارین بدونین یه جای کار میلنگه.اگر ادمها رو شرمنده ی محبت و اخلاق و احتراممون کنیم دیگه نیازی به غلدر بازی نیست.

فصل پایان

ناسا اعلام کرده سه ماه و ده روزدیگه همه چیز تمومه... همه چیز... همه چیز که میگم یعنی نه فقط من و خانوادم و چیزهایی که دوست دارم... بلکه کلا قراره وجود بشر ٫ این موجود دو پا برای همیشه از بین بره.

من؟ 

کمی دلم میگیره... کمی ناراحت هستم ... و مخلوتی از چند تا حس دیگه. ولی یه چیزی رو میدونم . خوش حال قطعا نیستم. انگاری یه نفر با مشت زده تو صورتم و فعلا یه وَر صورتم بی حس هست و بعدا قراره دردش رو حس کنم.

یعنی بعد از ما ادم فضایی ها میان؟ یعنی یه نوع پیشرفته تر بشر میاد؟ مثلا مغزشون و قدرت فکرشون و یا حتی بدنشون تکامل یافته ی ما هست؟ چه جوری زندگی میکنن؟ میتونن عاشق بشن؟ چیزی از تنفر میدونن؟ اونا هم چیزی مثل هواپیما دارن که ۱۷۶ تا از نوع اونها بشینه توی اون مثلا هواپیما بعد مثلا خطا رخ بده و بعدش هم بوووووومممممممم ؟؟؟ بعد یه کسایی هم وجود داشته باشن بیان بگن خطای انسانی بوده؟؟؟