لمس روزهای سخت (۷)

داشتم به این فکر میکردم که نیام اینجا و غر نزنم. به فکر های توی سرم که نگاه کردم دیدم اینها بیشتر شبیه به واقعیت هستن، تا غر زدن! زندگی توی ایران هر روز سخت تر و سخت تر میشه. برای یه سرتیفیکت یهو ۳-۴ هفته درگیر هستی. این کاری هست که زیر ۱۰ ثانیه انجام میشه. یه کلیک. همین. پرداخت های انلاین هزار بار بهت گیر میدن. خود اکسل روی مک بهت گیر میده. میخوای پادکست گوش کنی باید بری نسخه ی پرمیومش رو بگیری. همون appهایی که قبلا اکی بودن دیگه الان نیستن. کست باکس دیروز به من گیر داده. حالم داره از خیلی چیزا بهم میخوره. همه چیز شده واسه نسخه ی پرمیموم ها. و نسخه های رایگان از یه جایی به بعد تو سه‌کنجی گیر میندازن ادم رو! پول چیزی رو هم داشته باشی، از چاله ی پول نداشتن، میفتی تو چاه سرچ کردن واسه اینکه اصل رو پیدا کنی. چون نسخه های تقلبی زیاد شدن. واسه یه کفش، واسه یه ضدآفتاب واسه خیلی چیزا میفتی به چه کنم، چه کنم. 

تجربه نوشت (۴۵)

تمرین کنیم. تمرین کنیم همون اول کار میخمون رو محکم بکوبیم. اگر حساس هستیم روی یه موردی بگیم. بروز بدیم و بگیم که آره ناراحت شدیم و چرا این اینطوری هست. نترسیم. بزاریم اگر اختلافی هست رو بیاد. واقعی باشیم. 

+ تبصره میخوره:

گاهی باید حساسیت رو بروز نداد تا اتفاقا خودواقعی طرف رو بیاد. نه اینکه متوجه حساسیت ها بشه و خودش رو سانسور کنه. مثلا اوایل ارتباط به قصد آشنایی بهتر هست مشاهده گر باشیم. 

منتها جلوی آدمهای تکرارشونده ی زندگی باید اعتراض رو بگیم(تربیتشون کنیم). که آقا حساس هستیم(در عین حال آتو دست آدم مریض ندیم و وارد بازی آدم های مریض نشیم)

تجربه نوشت (۴۴)

کلا بعضی ها اینجوری هستن که سوال‌شون رو مستقیم نمیپرسن. مثلا نمیگن الان جایی مشغول هستی واسه کار‌ُِبار یا نه. اینطوری میگه: یه موقعیت شغلی هست دوستم گفتم واسه فلان پوزیشن هست حقوقش هم اینه. معرفیت کنم؟ اینجاست که شما اگر هوشیار نباشی وضعیت شاغل بودن و یا نبودنت لو میره. این واسه وضعیت ازدواج و با کسی بودن هم صدق میکنه. طرف اومده آمار بگیره فقط. واسه درس و مشق و اوضاع زبان و کلا این یه تکنیک هست که ملت میزنن!

ای مسافر حواست باشد :|