یکی از انواع آدم هایی که خیلی راحت میتونن به من احساس ناامنی بدن، آدم هایی هستن که تو صحبت های روزانه شون از صنعت اغراق خیلی استفاده میکنن!!!
رسما همه چیز به نظرشون خیلی زیاد و پررنگ هست!
از خوبی دیگران گرفته، تا بدی دیگران، تا زندگی دیگران، شوهر دیگران، مهارت های دیگران و ...
بدم میاد. خیلی زیاد. آدم های خطرناکی هستن!!!
پریودی چیست؟
چیزی که باعث میشه بری خاطرات ۸ سال پیش رو مرور کنی و عصبانی شی و ناامید شی طوری که انگار این اتفاقات همین امروز افتادن. رفتار در این حدی سمی شما دیگه کجا سراغ داری به جز هفته ی قبل از پریودی!!!
یکی از عجیب ترین تجربه های زندگیم، که هیچ وقت تکراری نشده و ظاهرا قرار هم نیست تکراری بشه "پریود" هست! احساساتی که قبلش تجربه میکنم وحشتناک هست. تا الان تو زندگیم فکر کنم به هورمون هام پیروز نشدم. فکر کنم هیچ وقت. هیچ پیروزی یادم نمیاد. پر از احساس ناتوانی، حجالت و شرم بی دلیل و با دلیل، احساسات بد نسبت به خود و اطرافیان، یاداور شدن انواع و اقسام خاطرات تلخ و منفی، کنسل کردن موقعیت های کاری، شک به اینده و مسیر، شکننده شدن و .....
خیلی عرضه میخواد ادم خودش رو جمع کنه. خیلی. یه جنگ تمام عیار هست.
+عاشق اهنگ "جاده های نرفته" ی اِبی هستم.
