۱) بی نهایت از ادم هایی که جیب خالی پز عالی هستن بدم میاد.
طرف تو کل زندگیش دوبار نرفته فلان هتل، یه جوری از کافی شاپ و رستورانش حرف میزنه و در لحظه حرفهاش رو تغییر میده که حااااال من یکی بهم میخوره.
هشتگ: اصیل باشیم.
۲) یه عده هستن که هنوز تو فاز نگفتن ایدی پیجی که ازش مانتو خریدن هستن. تو فار نگفتن جایی که با دوستاشون رفتن کافی شاپ هستن. مثلا بپرسی: "این جایی که رفتین گفتی خیلی خوب بود، کجاست؟" یهو برمیگرده میگه: "عه یادم نیست" !!!
(وی هنوز مانتوهاش تنش بود و داشت پیج اون کافی شاپ رو که تازه ازش اومده بود به من نشون میداد. یعنی اصلا راه نداره بگه اسمش یادم نیست).
اینا فازشون چی هست؟ تحت چه الگوریتم و یا فرایندی ، خروجیشون اینطوری هست؟!!
۳) یعنی یه جوری بعضی ها رو نمیفهمم و یه جوری از بعضی از اخلاق ها بدم میاد که وقتی به این فکر میکنم نکنه ادم های نزدیک زندگیم از این اخلاق ها داشته باشن و این مدلی باشن (مثلا همسر اینده ام و خانواده اش) که مو به تنم سیخ میشه!!!
