دغدغه ی روزهای اخر خرداد ۹۹

نمیدونم فردا چی پیش میاد.

ساعت ۲/۵ مصاحبه دارم. باید الان بخوابم. که فردا صبح زود بلند شم روی پایان نامه مسلط بشم. روی owasp و isms که توی رزومه ام بهشون تاکید کردم مسلط بشم... یه سری سوال بخونم... یه سری مکالمه تمرین کنم... 

نمیدونم چی پیش میاد... نمیدونم اگر قبول شم چقدر خوش حال میشم. ولی طبیعتا اگر قبول نشم ناراحت میشم. ولی خوب نه خیلی...

نمیدونم بقیه در چه سطحی هستن... چه جوری هستن . اصلا کدومشون قرار هست مصاجبه بگیره.

فردا دست سرنوشت ممکن هست من رو برای تا اخر عمرم از شهری که الان دارم توش زندگی میکنم بکنه بندازه جاهای دیگه.

و یا اینکه به همین وضعیت باقی بمونم حداقل تا یک سال دیگه... 

با یکی از اقایون کلاس هم میکروفون و وب کم تست کردم...

کرونا چیست؟ چیزی که همه چیز را مجازی کرد. حتی مصاحبه های ورود به مقاطع مختلف دانشگاه ها را.

خودم به عنوان یه انسان فقط میتونم محاسبات انسانی داشته باشم و اون دور دورا رو نمیبینم. برام دعا کنین بهترین رقم بخوره.

میام نتیجه اش رو وقتی اعلام کردن میگم بهتون.

 

من ِ این روزها

روزهایی رو میگذرونم که پر از تمرین تحویلی هست. باید برنامه های ازمایشگاه سیستم رو اکی کنم. باید تمرین های متلب رو بزنم و تحویل بدم. هفته ای دو تا دوتا میانترم دارم... تکالیف اساتید مثل گل های خودرو شدن . 

این هفته تموم میشه دوباره تمرین و تکالیف هفته ی بعد شروع میشه. از جای هر تمرین انگاری دو تا بیرون میاد. 

من اما سعی میکنم اروم باشم و با اینکه سرعتم توی کد زدن این روزها پایین هست . ولی سعی میکنم برسونم خودم رو و این ترم اخری حرص نخوردم. و اروم باشم.

تا جایی که میشه دارن سعی میکنن کاری کنن که احتمال تقلب دانشجو بیاد پایین و این خیلی وقتها برای ما بار روانی ایجاد میکنه. عملا کاری از دست ادم بر نمیاد. نمیشه بری تو دل استاد. اینم اینهایی که کینه شتری هستن بعضی هاشون.

هوم؟پیشنهادی؟

بعد از اذان که افطار میکنیم ادم سنگین میشه.

 به سختی باید همت کرد نماز رو خوند. 

بعدش چطوری بشینم پای درس؟