دیدن کسی که تو نیست،
حرف زدن با کسی که تو نیست،
نگاه کردن به کسی که تو نیست،
غذا خوردن با کسی که تو نیست،
خندیدن با کسی که تو نیست،
درد و دل با کسی که تو نیست،
پیام دادن
بیرون رفتن
انواع معاشرت
هر چه که هست
با کسی که ،
تو نیست،
مرا قدری مچاله میکند.
+قدر: خیلی زیاد
زندگی توی ایران طاقت فرسا شده. خیلی هم. میخوام فرار کنم. و بعد همین کارهایی که قرار هست اینور انجام بدم رو یه جای دیگه انجام بدم. دارم کد میزنم. کد پایان نامه ام. بعد باید پکیج نصب کنم. pip پکیجم رو نصب نمیکنه. چون vpn ندارم. میخوام vpn بگیرم. خود سایت خرید vpn، بدون vpn بالا نمیاد. اصلا من نه حساب دارم و نه بیت کوین. حالا دور و برم کسی رو دارم که پول بهش بدم و برام اکی کنه (گرچه همین مرحله‌ی گفتن به کسی هم کم داستان نداره).
خلاصه کنم. تهوع اور هست شرایط. هر بار میام یه ذره امیدوار بشم به کار کردن توی ایران، به این نتیجه میرسم که نه. بهتر هست برم. و بعد اونجا کار کنم. و اونجا باشم.
مسائل مربوط به خوابگاه و فکر و خیال های بعدش، بهم احساس خشم، تنفر، بدبختی و استرس میده.
