عصبانی ام (۱)

عصبانی ام. 

با هر نرم افزاری که میام کار کنم یه ذره یکی از کارهام جلو بره به گیر و گور میخورم.

احساس میکنم نفرین شدن این روزا.

میرم سمت از سیستم ابونتو مشکل داره.

میرم سمت ویندوز۱۰ مجازی ساز مشکل پیدا کرده.

چیز ساده ای که توی یکی دوساعت اکی میشه داره از من روزها وقت میگیره.

میرم سمت پایان نامم یه ریدر خوب برای فایل های اکسل رو سیستم من نیست. میرم دان کنم. همش پولی شده. 

ذهنم خسته شده از بس توی هر چیزی به در بسته خوردم. 

فکر کنم نفرین های مامانم هست میگه بیا کار خونه انجام بده من نمیرم :))))

++ کلا عصبانی هستم از دوتا از استادام متفرم هستم. هر از یه مدت این تنفرم خودشو نشون میده.

گرچه وقتی سر و کارم باهاشون تموم بشه دیگه بهشون فکر نمیکنم. مثل یه فرایند که برای همیشه terminate شدن.

تئوری (۱)

به نظرم اشتباه کردن هم سن داره. 

بعدش دیگه عاقل شدی. 

وقتی عاقل بشی

یا اون اشتباهِ دیگه مزه نمیده

یا اینکه اصلا از روی مود اون مدل هیجانات که منجر به اون اشتباهات میشده اومدی بیرون.

گاهی اوقات جای اشتباه های نکرده خیلی دردالود میشه!

اون قدرهام جذاب نیست عاقل بودن.

فرایند اشتباه نکردن اون قدرهام رفتار بهینه ای نیست.

یهو میرسی به یه سن خاصی احساس میکنی چقدر خودت رو دست نخوره و بی استفاده باقی گذاشتی!

مثل سیستمی که ۱۶ گیگ رم داره ولی تو هیچ وقت بیشتر از ۴-۵ گیگ رَم ازش کار نکشیدی!

سیستم رو باید فول کرد. اینقدر که خودش ارور بده اااااااییییی داری چی کار میکنی:)))

 

نکنه حرف زدن یادمون بره

توی این ایامی که ادم ِهم روحیه کم پیدا میشه برای صحبت , و یه جورایی تو رو لال میکنن اینقدر که حرف زدن باهاشون عواقب داره که تو کاملا خواسته و الگوریتمیک سکوت رو انتخاب میکنی,  تصمیم گرفتم بیام اینجا بنویسم .از ترس اینکه نکنه حرف زدن یادم بره !!!

اینایی هست این روزا که کرونا اومده میگن سعی کنید رابطه هاتون رو حفظ کنین و از اینجور حرفا... اینا فازشون چیه؟

اگر از قبل از کرونا ارتباطی نبوده باشه چی؟  اگر هم کلام و هم روحیه نبوده باشه چی؟ چی رو حفظ کنیم برادر؟

 

+این اولین پست من توی خونه ی جدیدم هست:)