اخرین روزهای بودن در خوابگاه دانشگاه را سپری میکنم. و بعد از این روزها، سبک جدیدی از خوابگاه را تجربه خواهم کرد. خوابگاه خودگردان. شب ها کولر اتاق کوچکم را خاموش میکنم. چون هوا به اندازه‌ی کافی خنک است. امروز با کمی گرفتگی بینی و خشک بودن گلو از خواب بیدار شدم. ظهرهای این روزهای شهریور ماه، کمتر گرم و طاقت فرساست.
همه‌ی اینها یعنی، آمدن کاروان پاییز را حس میکنم.
دغدغه ی دانشجو، مخصوصا تحصیلات تکمیلی نباید چیزی جز درس باشه. و این در حالی هست که بنده در یک دانشگاه مثلا رنک یک (جون عمه شون) اینقدری که خوابگاه برام بار روانی ایجاد کرده، پایان نامه بار روانی ایجاد نکرده!!!
همین ها رو که ادم میبینه مطمئن میشه این مملکت جای موندن نیست!
بچه‌های خوابگاه دیشب داشتن آش دوغ درست میکردن!!!
این در حالی هست که من میخواستم سیب زمینی ها رو مربعی خورد کنم. بعد یه تن ماهی بهشون اضاف کنم و بزنم بر بدن، سه روز تو راه بودم. و با ساندویچ سرد و نودلیت و بایکیت و ... سر میکردم :|
